Vefat Eden Anneye Türkü – Sözleri – türkü sözü
Gurbet elde kaldım yalnız, anneciğim,
Senin yoksunluğun bağrımı deldi geçti,
Güneş bile soldu, karardı gökyüzüm,
Susuz bir çölde kaldım, suya hasretim.
Her nefeste adını fısıldar rüzgar,
Şefkat dolu sesin yankılanır kulaklarımda,
Bir dağ gibi dayanıklıydın ama şimdi yoksun,
Çiçekler bile açmıyor, sen olmayınca baharda.
Evimizin bahçesinde güller vardı,
Her sabah onlara su veren ellerindi,
O eller şimdi topraklarda uyuyor,
Anılar hep içimde, hatıralarla dolup taşıyor.
Omuzumda ağır bir yük var, anneciğim,
Sonsuzluk yolunda seninle yürüyemem artık,
Her köşe başında seni arıyorum,
Ama yokluğunla kaderime razı geliyorum.
Gece olunca yıldızlara bakarım,
Senin gözlerin gibi parlıyorlar sanırım,
Ama senin sıcaklığın yok, soğuklar sarmalar,
Bir kuş cıvıltısı bile hüzün dolu bu diyarlar.
Sözlerin unutulmaz, öğütlerin canımda,
Bir dua ederken adını geçiririm her nefeste,
Kalbim desen hep seninle dolup taşar,
Ama yoksun, bu dünya verilmiş bir ceza sanki bana.
Annem, çobanın kavalında senin sesin,
Her namede yankılanır sevginin melodisi,
Gözyaşlarım sel olmuş akar yanaklarımdan,
Çocukluk anılarım hep taze, hep capcanlı aklımda.
Zaman akıp gider, ama seni unutamam,
Her adımda, her düşte yanımdasın sanırım,
Öyle çok özledim ki, tarifi yok kelimelerde,
Seni kaybetmekle bir parçamı bıraktım geride.
Kapanmayan bir yara, dinmeyen bir sızı,
Sen olmadan nasıl geçer bu sonsuz gece?
Yürek yangınım hiç sönmez, dinmez,
Her türküde, her namede hıçkırıklarım seninle.
Her yeni gün benliğimde ağır bir hüzün,
Ama senin öğrettiklerin beni ayakta tutan,
Dudaklarımda dualar, kalbimde umut var,
Seni sevgiyle anmak, tek tesellim bu diyardaki.
Yazar: sozbul.net/admin 29.04.2025
